‘Wat is er met jou gebeurd?’ Vrouwtje kijkt bezorgd naar mijn vacht. Toegegeven, ik zie er zeker niet op mijn best uit, want ik kom net uit een vechtpartij! Het ging er ruig aan toe en de plukken haar vlogen in het rond. De strijd bleef onbeslist, ook al vond die zwarte dat hij gewonnen had. Loser! Vrouwtje onderzoekt mijn vacht verder. Ineens bedenk ik, dat ik nog een voordeel kan halen uit de hele situatie. We hebben namelijk hele lekkere snackjes in de vorm van een stokje. Ik ben er gek op.
Als vrouwtje mij optilt, piep ik dus eerst heel zielig en dan steeds harder. Als ze me neerzet, hink ik even met mijn rechterachterpoot. Helaas levert het geen stokje op en ik besluit chagrijnig boven onder het bed te gaan zitten. Geen beste strategie, want even later wordt ik onder het bed vandaan gehaald en in de bench gestopt. Ho, ho, nee dit is niet de bedoeling. Ik weet wat dit betekent: we gaan naar de dierenarts! Normaal zitten vrouwtje en ik behoorlijk op één lijn, maar nu is er toch een misverstand ontstaan. In de auto gil ik mijn longen uit mijn lijf, maar ze is vastberaden en even later zit ik op de behandeltafel in de praktijk. Ik hou me nu maar koest, want hier hebben ze vast geen lekkere stokjes. Als de dierenarts even met de computer bezig is, ga ik op onderzoek uit. Ik spring van de tafel en snuffel eens rond aan al die vreemde dingen die daar staan. Vrouwtje kijkt verbaasd.
‘Bij mij gilde hij het uit toen ik hem vastpakte en daarna kroop hij onder het bed. Hij hinkte ook met zijn achterpootje. En hier springt hij vrolijk rond?!
‘Dat is de shock. Maar hij heeft niks hoor, ik geef een kuurtje voor de krab- en bijtwondjes mee. Zijn poot is in orde, waarschijnlijk een beetje verrekt’ lacht de dierenarts.
Vrouwtje is opgelucht, betaalt de rekening en dan kunnen we naar huis.
‘Dat was weer een duur geintje Simba. Je bent wel een dramaqueen hoor. Er is niks met je aan de hand’ moppert ze een beetje. Thuis krijg ik eindelijk een stokje! Had ze ook gelijk kunnen doen hè, had ze helemaal geen kosten hoeven maken…